-
1 pignero
I.Lit.:II.unionem,
Suet. Vit. 7: bona tantum, quae publicari poterant, pigneranda poenae praebebant, furnished as security for the penalty, i. e. left to be confiscated, Liv. 29, 36:cujus et alveolos et laenam pignerat Atreus,
which the poet Rubrenus, while he was writing the Atreus, was compelled by necessity to pawn, Juv. 7, 73:ancilla pignerata,
Dig. 40, 5, 46:vestimenta pignorata,
Vulg. Amos, 2, 8.—Trop.A.To pledge one's life, etc.:B.velut obsidibus datis pigneratos habere animos,
Liv. 24, 1.—To bind a person or thing to one's self, to make one's own:pignerare aliquem sibi beneficio,
App. M. 3, p. 134, 32: optimates viros curiae suae, Naz. Pan. ad Const. 35.—With se, to pledge one's self:se cenae alicujus,
to promise to dine with one, App. M. 3, p. 139, 4; 11, p. 269, 25. -
2 obligo
ob-lĭgo, āvi, ātum, 1, v. a.I.Lit.A.To bind or tie around, to bind or fasten to any thing (very rare):B.obligatus corio,
bound in a leathern sack, Auct. Her. 1, 13, 23:articulis muscus obligatus,
bound upon, Plin. 26, 11, 66, § 105: cibum ovis, to bind or unite with eggs, Apic. 4, 2:amylo spisso obligare,
id. 2, 2; 8, 2.—To bind together, bind up (rare):C.pecua ad hanc collo in crumena ego obligata defero,
Plaut. Truc. 5, 1, 64: age obliga, obsigna cito, tie up (the letter, in order to seal it), id. Bacch. 4, 4, 96:manipulos,
Col. 11, 2, 40.—To bind up, bandage, swathe (class., esp. of wounds):II.crus fractum,
Plaut. Men. 5, 3, 9:vulnus,
Cic. N. D. 3, 22, 57; cf.:medicum requirens, a quo obligetur,
to bind up his wounds, id. Tusc. 2, 16, 38; Suet. Vit. 2:venas,
to bandage the veins, Tac. A. 6, 9:surculum libro,
Varr. R. R. 1, 41, 2:oculos,
Sen. Ira, 3, 11, 4:ore obligato obsignatoque simulacrum,
Plin. 3, 5, 9, § 65.—Trop.A.In gen., to bind, oblige, put under an obligation, make liable, etc. (cf.:B.obstringo, devincio): aliquem obligare militiae secundo sacramento,
bind by a second oath, swear in again, Cic. Off. 1, 11, 36:vadem tribus milibus aeris,
to bind in the sum of, Liv. 3, 13:voti sponsio, quā obligamur deo,
Cic. Leg. 2, 16, 41; Liv. 9, 11:se nexu,
Cic. Mur. 2, 3: se in acta cujusquam, Tib. ap. Suet. Tib. 67:se chirographo ad aliquid,
Dig. 30, 103:aliquem sibi liberalitate,
to bind to one's self, Cic. Q. Fr. 2, 14, 3:obligabis me,
will oblige me, lay me under an obligation, Plin. Ep. 4, 4, 2; Cic. Q. Fr. 3, 1, 5:obligari foedere,
Liv. 38, 33: pro amicis alicui obligari, to lay one's self under obligation, i. e. to solicit favors, Plin. Ep. 10, 3, 1:obligor ipse tamen,
Ov. M. 9, 248:obligatus ei nihil eram,
was under no obligation to him, Cic. Fam. 6, 11, 1:me obligatum tibi fore,
id. Att. 13, 18:obligati sunt interrogatum,
Amm. 28, 4, 10.— Poet.:Prometheus obligatus aliti,
devoted, condemned to, Hor. Epod. 17, 67:ergo obligatam redde Jovi dapem,
vowed, due, id. C. 2, 7, 17:obligor, ut tangam laevi fera litora Ponti,
am compelled, Ov. Tr. 1, 2, 83.—In partic.1.To render liable through guilt, to make guilly:2.cum populum Romanum scelere obligāsses,
Cic. Dom. 8, 20:votis caput,
Hor. C. 2, 8, 5:se scelere,
Suet. Caes. 42: se furti, Scaev. ap. Gell. 7, 15, 2.— Pass., to be guilty of, to commit an offence:est enim periculum, ne aut neglectis iis impiā fraude, aut susceptis anili superstitione obligemur,
Cic. Div. 1, 4, 7; cf.:lege Corneliā testamentariā obligatur,
offends against, Dig. 8, 10, 30.—Jurid. t. t.a.To bind, engage one (cf. obligatio, II. B.):b.obligandi, solvendi sui causā,
Dig. 2, 13, 6, § 3:se obligare,
ib. 4, 2, 7, § 1; 21, 1, 25, § 9.—To pledge, pawn, mortgage a thing:(β).magistratui bona ejus obligantur,
Vitr. 10 praef.:omnia praedia fratri,
Suet. Vesp. 4:omnia bona sua pignori,
Dig. 20, 4, 21:nam fundi et aedis obligatae sunt ob amoris praedium,
has a mortgage on it, Plaut. Truc. 2, 1, 4:aedes pignori,
Dig. 39, 2, 44:obligata praedia,
Cic. Agr. 3, 2, 9.—Transf., beyond the jurid. sphere:3.obligare fidem suam,
to pledge one's word, Cic. Phil. 5, 18, 51.—To impede, restrain, embarrass: judicio districtum atque obligatum esse, Cic. Verr. 1, 9, 24.—Hence, oblĭ-gātus, a, um, P. a., bound, obliged:iisdem (officiis) me tibi obligatum fore,
Cic. Fam. 13, 18, 2.— Comp.:quanto quis melior et probior, tanto mihi obligatior abit,
Plin. Ep. 8, 2, 8:ipsi obligati sunt,
ensnared, embarrassed, Vulg. Psa. 19, 9. -
3 spondeo
spondĕo, spŏpondi, sponsum, 2 ( perf. spepondi, Cic., Caes., and Val. Antias ap. Gell. 7, 9, 12 sq.; Inscr. Orell. 4358;I.without redup. sponderat,
Tert. Carm. adv. Mart. 3, 135; subj. sponsis = spoponderis, an ancient formula of prayer in Fest. p. 351 Müll.), v. a. [akin with spendô, to pour out, = libare; cf. spondai, league].Jurid. and publicists' t. t.A.In bargains, covenants, treaties, etc., to promise solemnly, to bind, engage, or pledge one's self (class.; syn.: recipio, stipulor, promitto; cf.: vadimonium obire, vadari); according to the civil law in its original form, it was essential to a binding contract verbally made (verbis) that a proposition and its acceptance should be expressed by the question spondes? and the answer spondeo; and only at a later period was the use of promitto, etc., valid (v. Sandars, Introd. ad Just. Inst. p. LV): verbis obligatio fit ex interrogatione et responsione, velut, Dari spondes? Spondeo. Dabis? Dabo. Promittis? Promitto;B.sed haec quidem verborum obligatio: dari spondes? spondeo, propria civium Romanorum est, cetera vero juris gentium sunt,
Gai. Inst. 3, 91 sq.; Dig. 45, 1, 126; 45, 1, 133; cf.the whole title,
ib. 45, 1: De verborum obligationibus: He. Aeternum tibi dapinabo victum, si vera autumas... Er. Sponden' tu istut? He. Spondeo, Plaut. Capt. 4, 2, 118: qui stulte spondet, Cato ap. Rufin. 18, p. 210:quis stipulatus est? Ubi? Quo die? Quis spopondisse me dicit? Nemo,
Cic. Rosc. Com. 5, 13:ut aliquando spondere se diceret,
id. Verr. 2, 5, 54, § 142:si quis quod spopondit, quā in re verbo se obligavit uno, si id non facit, etc.,
id. Caecin. 3, 7:faeneris, quod stipulanti spoponderam tibi, reliquam pensiunculam percipe,
Col. 10 praef.:ego meā fide spondeo futurum ut omnia invenias, etc.,
Plin. Ep. 1, 14, 10.—To promise for another, to become security for a person, to enter bail, etc.:2.quod multis benigne fecerit, pro multis spoponderit,
has become security, Cic. Planc. 19, 47:sed tamen scire velim quando dicar spopondisse et pro patre anne pro filio,
id. Att. 12, 14, 2:quod pro Cornificio me abhinc annis XXV. spopondisse dicit Flavius,
id. ib. 12, 17:et se quisque paratum ad spondendum Icilio ostendere,
Liv. 3, 46, 7:sponsum diceres advocasse, Cic. Fragm. Clod. et Cur. 3, 4, p. 29 B. and K.: hic sponsum vocat,
Hor. Ep. 2, 2, 67:sponsum descendam, quia promisi,
Sen. Ben. 4, 39, 2. —Transf., of promises or pledges made in behalf of a government, etc.:C.non foedere pax Caudina, sed per sponsionem facta est... Spoponderunt consules, legati, quaestores, tribuni militum,
Liv. 9, 5, 4:quod spondendo pacem servassent exercitum,
id. 9, 8, 15:quid tandem si spopondissemus urbem hanc relicturum populum Romanum?
id. 9, 9, 6:ea demum sponsio esset, quam populi jussu spopondissemus,
id. 9, 9, 13:hosti nihil spopondistis, civem neminem spondere pro vobis jussistis,
id. 9, 9, 16.—Esp., to promise or engage in marriage, betroth: qui uxorem ducturus erat ab eo unde ducenda erat, stipulabatur eam in matrimonium ductam iri; [p. 1746] qui daturus erat itidem spondebat. Tum quae promissa erat sponsa appellabatur, qui spoponderat ducturum, sponsus, Sulp. Dot. ap. Gell. 4, 4, 2: Ly. Istac lege filiam tuam sponden' mihi uxorem dari? Ch. Spondeo. Ca. Et ego spondeo idem hoc, Plaut. Trin. 5, 2, 38 sq.; 2, 4, 172: Me. Etiam mihi despondes filiam? Eu. Illis legibus, Cum illā dote quam tibi dixi. Me. Sponden' ergo? Eu. Spondeo, id. Aul. 2, 2, 78: Ph. Spondesne, miles, mi hanc uxorem? Th. Spondeo. Ph. Et ego huic victum spondeo, id. Curc. 5, 2, 73 sq.: sponden tu ergo tuam gnatam uxorem mihi? Ch. Spondeo et mille auri Philippum dotis, id. Trin. 5, 2, 34.—Hence, of women, alicui sponsam esse, to be betrothed, engaged to a man:D.si volt Demipho Dare quantum ab hac accipio, quae sponsa est mihi,
Ter. Phorm. 4, 3, 52:scis, sponsam mihi (esse)?
id. Eun. 5, 9 (8), 6; Plaut. Trin. 2, 4, 101 sq.; 2, 4, 172; 2, 4, 174; id. Poen. 5, 3, 43.—= sponsionem facere (v. sponsio, II.), to lay a judicial wager, to enter into an agreement to pay contingent on the truth or falsity of an assertion: si hoc ita est, qui spondet mille nummūm? P. Afric. ap. Gell. 6 (7), 11, 9.— So, absol.:II. 1.cum illi jacenti latera tunderentur, ut aliquando spondere se diceret,
should declare that he made the required wager, Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142 (cf. sponsum, P. a. fin. infra); Dig. 11, 5, 3.—With fut. inf.:2.promitto, recipio, spondeo, C. Caesarem talem semper fore civem, qualis hodie sit,
Cic. Phil. 5, 18, 51:ut (eum) inimicissimum huic conjurationi futurum esse, promittam et spondeam,
id. Mur. 41, 90:et ipse spondeo et omnes hoc tibi tui pro me recipient, te fructum esse capturum, etc.,
id. Fam. 13, 50, 2:quis est qui spondeat eundum, si differtur bellum, animum postea fore,
Liv. 5, 5, 9:quae si perpetua concordia sit, quis non spondere ausit, maximum hoc imperium brevi futurum esse?
id. 5, 3, 10:spondebant animis id (bellum) P. Cornelium finiturum,
with full conviction, id. 28, 38, 9; cf. id. 3, 59, 3:sponde affore reges,
Val. Fl. 3, 504.—With inf. pres., to warrant, give assurance of an existing fact:3.spondebo enim tibi, vel potius spondeo in meque recipio, eos esse M'. Curii mores,
Cic. Fam. 13, 17, 2.—With acc. of thing (and often dat. pers.):4.quibus cum consulem suum reliquissent, honores et praemia spopondistis,
Cic. Phil. 5, 11, 28: mihi sex menses sati' sunt vitae, septimum Orco spondeo, Poët. ap. Cic. Fin. 2, 7, 22: ea spondent, confirmant, quae, quidem mihi exploratiora essent, si remansissem, Cic Att. 11, 6, 3:quod ego non modo de me tibi spondere possum, sed de te etiam mihi,
id. Fam. 15, 21, 1:ac de infante (Tiberio) Scribonius mathematicus praeclara spopondit,
Suet. Tib. 14:tantum sibi vel de viribus suis, vel de fortunā spondentes,
Just. 3, 4, 1; Amm. 24, 1, 8:illius et dites monitis spondentibus Indi,
Val. Fl. 6, 117:non si mihi Juppiter auctor Spondeat, hoc sperem Italiam contingere caelo,
Verg. A. 5, 18:spondere fidem,
Ov. M. 10, 395:officium Amori,
id. ib. 10, 418.—Transf., of inanim. or abstract subjects (mostly poet. and post-Aug.):A.nec quicquam placidum spondentia Martis Sidera presserunt,
Ov. Ib. 217:quod prope diem futurum spondet et virtus et fortuna vestra,
Liv. 7, 30, 8:eorum hominum erat, qui, quantum spes spopondisset, cuperent, ni, etc.,
id. 45, 19, 7:magna de illo (Philippo) spes fuit propter ipsius ingenium, quod magnum spondebat virum,
Just. 7, 6, 1.— Hence, sponsus, a, um, P. a., promised, engaged, betrothed, affianced; substt,sponsus, i, m., a betrothed man, a bridegroom: virgo Sponso superba, Titin. ap. Non. 305, 5:B.accede ad sponsum audacter,
id. ib. 227, 15; Cic. Inv. 2, 26, 78:sponsus regius,
Hor. C. 3, 2, 10.— Poet., of Penelope's suitors, Hor. Ep. 1, 2, 28.—spon-sa, ae, f., a betrothed woman, a bride:C.scio equidem, sponsam tibi esse et filium ex sponsā tuā,
Plaut. Truc. 4, 4, 12; Ter. And. 2, 1, 24:flebilis sponsa,
Hor. C. 4, 2, 21 et saep.—Prov.: suam cuique sponsam, mihi meam, i. e. every one to his taste, Atil. ap. Cic. Att. 14, 20, 3.—sponsum, i, n., a covenant, agreement, engagement: sponsum negare, to break or disown one's pledge, Hor. S. 1, 3, 95:(β).sponsus contra sponsum rogatus,
Varr. L. L. 7, § 107 Müll.—Esp., a judicial wager (cf. sponsio, II.):ex sponso egit,
Cic. Quint. 9, 32. -
4 recipio
rĕ-cĭpĭo, cēpi, ceptum, 3 ( fut. apoc. recipie, for recipiam, Cato ap. Fest. p. 138 and 236 Müll.; v. dico init.:I. A.recepso, for recepero,
Cat. 44, 19), v. a. [capio].Lit. (very freq. and class.):b.dandis recipiendisque meritis,
Cic. Lael. 8, 26:tu me sequere ad trapezitam... recipe actutum,
Plaut. Curc. 5, 3, 49 (just before, ni argentum refers); cf.:centum talenta et credidisse eos constat, et non recepisse,
Quint. 5, 10, 111; and (opp. mutuum dare) Mart. 3, 40, 4:si velit suos recipere, obsides sibi remittat,
Caes. B. G. 3, 8 fin.:obsides,
Suet. Aug. 21:reges,
Liv. 2, 15:recepto amico,
Hor. C. 2, 7, 27; 4, 2, 47. — Freq. of places, etc., once captured and lost, to retake:cum Tarento amisso... aliquot post annos Maximus id oppidum recepisset... nunquam ego (Tarentum) recepissem, nisi tu perdidisses,
Cic. de Or. 2, 67, 273; cf. id. Sen. 4, 11:Lavinium,
Liv. 2, 39;so of other things: recipere suas res amissas,
Liv. 3, 63:praeda omnis recepta est,
id. 3, 3:signa, quae ademerant Parthi,
Suet. Tib. 9:arma,
Liv. 9, 11; Curt. 4, 12, 17: pectore in adverso totum cui comminus ensem Condidit assurgenti, et multā morte recepit, drew out again, = retraxit, Verg. A. 9, 348; so,sagittam ab alterā parte,
Cels. 7, 5, 2: suos omnes incolumes receperunt (sc. ex oppido in castra), drew off, withdrew, = reduxerunt, Caes. B. G. 7, 12 fin.; so,milites defessos,
id. B. C. 1, 45 fin.:exercitum,
Liv. 10, 42:equitatum navibus ad se intra munitiones,
Caes. B. C. 3, 58:illum ego... medio ex hoste recepi,
bore away, rescued, Verg. A. 6, 111.—With se, to draw back, withdraw from or to any place, to betake one ' s self anywhere; in milit. lang., to retire, retreat:2.se ex eo loco,
Plaut. Aul. 4, 8, 10; cf.:se e fano,
id. Poen. 4, 1, 5:se ex opere,
id. Men. 5, 3, 7:se ex hisce locis,
Cic. Verr. 2, 4, 10, § 21:se e Siciliā,
id. Brut. 92, 318:se ex fugā,
Caes. B. G. 7, 20 fin.; id. B. C. 3, 102:se inde,
id. B. G. 5, 15:se hinc,
id. B. C. 1, 45 et saep.:recipe te,
Plaut. Trin. 4, 3, 8:se,
Cic. Off. 3, 10, 45 (just before, reverti); Caes. B. C. 3, 45 (coupled with loco excedere); 3, 46; cf.:sui recipiendi facultas,
id. B. G. 3, 4 fin.; 6, 37;for which: se recipiendi spatium,
Liv. 10, 28:recipe te ad erum,
Plaut. Trin. 4, 3, 20:se ad dominum,
id. ib. 4, 3, 1:se ad nos,
Cic. Att. 4, 15, 2:se ad suos,
Caes. B. G. 1, 46; 7, 82; id. B. C. 3, 38; 3, 50; 3, 52 fin.:se ad Caesarem (Allobroges, legati),
id. B. G. 1, 11; 4, 38:se ad agmen,
id. ib. 7, 13; id. B. C. 3, 75 fin.:se penitus ad extremos fines,
id. B. G. 6, 10:se ad legionem,
id. ib. 7, 50 fin.:se ad oppidum llerdam,
id. B. C. 1, 45:se ad ordines suos,
id. ib. 2, 41:se ad signa,
id. B. G. 5, 34 fin.; id. B. C. 1, 43 fin.:se a pabulo ad stabulum,
Plaut. Mil. 2, 3, 33:inde se in currus,
Caes. B. G. 4, 33 fin.:se ex castris in oppidum,
id. B. C. 2, 35:se in castra,
id. B. G. 2. 11 fin.; 2, 24; 3, 6; 3, 26 fin.;4, 15 et saep.: se in fines,
id. ib. 4, 16:se in Galliam,
id. ib. 4, 19 fin.:se in montem,
id. ib. 1, 25: se in antiquas munitiones, id. B. C. 3, 54 fin.:se in silvas ad suos,
id. B. G. 2, 19:se in castra ad urbem,
id. B. C. 2, 25; 2, 26; cf.:se retro in castra,
Liv. 23, 36;and with this cf.: sese retro in Bruttios,
id. 23, 37;and so, se, with rursus,
Plaut. Capt. 1, 2, 25; id. Pers. 4, 5, 6; id. Rud. 4, 6, 19; Caes. B. G. 5, 34 fin.; id. B. C. 2, 41 et saep.:se in novissimos,
Liv. 7, 40:se intra munitiones,
Caes. B. G. 5, 44; cf.:se intra montes,
id. B. C. 1, 65:se per declive,
id. ib. 3, 51:se sub murum,
id. ib. 2, 14:se trans Rhenum,
id. B. G. 6, 41:se Larissam versus,
id. B. C. 3, 97:se domum ex hostibus,
Plaut. Am. 2, 2, 52:se domum,
id. ib. 2, 2, 31; id. Capt. 1, 2, 25; id. Aul. 2, 1, 55:se Adrumetum,
Caes. B. C. 2, 23:se Hispalim,
id. ib. 2, 20:se Dyrrhachium ad Pompeium,
id. ib. 3, 9 fin.:se illuc,
Plaut. Most. 3, 1, 10; id. Merc. 5, 2, 40; id. Ps. 3, 1, 23 al.; cf.:se huc esum ad praesepim suam,
id. Curc. 2, 1, 13:se eo,
Caes. B. G. 1, 25 et saep. — In the same meaning, without se: neque sepulcrum, quo recipiat, habeat portum corporis, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107 (Trag. v. 415 Vahl.); cf.of a military retreat: si quo erat longius prodeundum aut celerius recipiendum,
Caes. B. G. 1, 48 fin.; so without se after the verbum finitum several times in Plaut.:rursum in portum recipimus,
Plaut. Bacch. 2, 3, 60:dum recipis,
id. Rud. 3, 6, 42:actutum face recipias,
id. Merc. 2, 4, 30. —Transf.(α).In business lang., to keep back, retain, reserve (cf. Gell. 17, 6, 6):(β). B.posticulum hoc recepit, quom aedis vendidit,
Plaut. Trin. 1, 2, 157; so in a sale, Crassus ap. Cic. de Or. 2, 55, 226; Cic. Top. 26, 100; Dig. 19, 1, 53; 8, 4, 10: mulier magnam dotem dat et magnam pecuniam recipit, Cato ap. Gell. 17, 6, 8. — With object-clause, Cato, R. R. 149, 2. — With dat.:aqua, itinere, actu domini usioni recipitur,
Cato, R. R. 149, 2.—Trop., to get back, bring back; to receive again, regain, recover:b.ut antiquam frequentiam recipere vastam ac desertam bellis urbem paterentur,
Liv. 24, 3:jus,
Quint. 5, 10, 118:et totidem, quot dixit, verba recepit,
got back, Ov. M. 3, 384:quam (vitam) postquam recepi,
received again, id. ib. 15, 535: anhelitum, to recover one ' s breath, Plaut. Ep. 2, 2, 21; id. Merc. 3, 4, 16; cf.spiritum,
Quint. 11, 3, 55:animam,
Ter. Ad. 3, 2, 26; Quint. 6, prooem. §13: a tanto pavore recipere animos,
Liv. 21, 5, 16 Weissenb.:a pavore animum,
id. 2, 50, 10:e pavore recepto animo,
id. 44, 10, 1;for which: animos ex pavore,
id. 21, 5 fin.:recepto animo,
Curt. 6, 9, 2; 9, 5, 29:animum vultumque,
Ov. F. 4, 615:mente receptā,
Hor. Ep. 2, 2, 104:(vocem) ab acutissimo sono usque ad gravissimum sonum recipere,
to bring it back, Cic. de Or. 1, 59, 251. —In zeugma (cf. I. A. supra): arma et animos,
Curt. 4, 12, 17.—With se.(α).To betake one ' s self, withdraw, retire from or to any place:(β).ad ingenium vetus versutum te recipis tuum,
Plaut. As. 2, 1, 7:ad frugem bonam,
Cic. Cael. 12, 28:ad reliquam cogitationem belli,
Caes. B. C. 3, 17 fin.:se a voluptatibus in otium,
Plin. Pan. 82, 8:se in principem,
to resume his princely air, id. ib. 76, 5.— More freq.,To recover, to collect one ' s self:II.difficulter se recipiunt,
regain strength, Varr. R. R. 2, 5, 17:quae cum intuerer stupens, ut me recepi, Quis hic, inquam, etc.,
Cic. Rep. 6, 18, 18:nullum spatium respirandi recipiendique se dedit,
Liv. 10, 28:se ex terrore ac fugā,
Caes. B. G. 2, 12:se ex timore,
id. ib. 4, 34:se ex fugā,
id. ib. 4, 27:nondum totā me mente recepi,
Ov. M. 5, 275.(Acc. to re, I. b.) To take to one ' s self, admit, accept, receive; constr. with the simple acc., with ad, or in and acc., in and abl., with simple abl., with a local acc.A.Lit.(α).With simple acc.:(β).quos homines quondam Laurentis terra recepit, Enn. ap. Prisc. p 762 P. (Ann. v. 35 Vahl.): (ego) excludor, ille recipitur,
Ter. Eun. 1, 2, 79:aliquem,
Cic. Off. 3, 11, 48:hic nulla munitio est, quae perterritos recipiat,
Caes. B. G. 6, 39; cf.:hos tutissimus portus recipiebat,
id. B. C. 3, 27; 1, 15; cf. id. ib. 3, 11 fin.;3, 35: eum Jugurtha accuratissime recepit,
Sall. J. 16, 3:neque quisquam aut expulsus invidiosius aut receptus est laetius,
Vell. 2, 45, 3; Quint. 7, 1, 14; 9, 2, 89:nisi nos vicina Trivici Villa recepisset,
Hor. S. 1, 5, 80 [p. 1533] et saep.:quisnam istic fluvius est, quem non recipiat mare?
Plaut. Curc. 1, 1, 86; cf. Caes. B. G. 4, 10; and:(Peneus) accipit amnem Orcon nec recipit,
i. e. does not take it to itself, does not mingle with it, Plin. 4, 8, 15, § 31:equus frenum recepit,
received, submitted to, Hor. Ep. 1, 10, 36:necesse erat, ab latere aperto tela recipi,
Caes. B. G. 5, 35. —With ad:(γ).recipe me ad te,
Plaut. Cist. 3, 9; id. Am. 3, 2, 11; id. Rud. 2, 3, 20; id. Ps. 3, 6, 6; Ter. Heaut. 3, 3, 6; Suet. Caes. 63:aliquem ad epulas,
Cic. Top. 5, 25; cf.:ad lusum,
Suet. Ner. 11. —With in and acc.:(δ).recipe me in tectum,
Plaut. Rud. 2, 7, 16:concubinam in aedes,
id. Mil. 4, 3, 3:nos in custodiam tuam,
id. Rud. 3, 3, 34:Tarquinium in civitatem,
Cic. Rep. 2, 20, 35; id. Balb. 13, 31; Liv. 2, 5; Hor. Ep. 2, 1, 6:aliquem in ordinem senatorium,
Cic. Phil. 7, 5, 15:aliquem in fidem,
id. Fam. 13, 19, 2; id. Att. 15, 14, 3; Caes. B. G. 2, 15; 4, 22:aliquem in civitatem,
Cic. Balb. 12, 29:aliquem in caelum,
id. N. D. 3, 15, 39:aliquem in deditionem,
Caes. B. G. 3, 21 fin.; Liv. 8, 13; Suet. Calig. 14 al.:aliquem in jus dicionemque,
Liv. 21, 61:aliquem in amicitiam,
Sall. J. 14, 5; 5, 4 Kritz N. cr.:aliquam in matrimonium,
Suet. Caes. 50; Just. 9, 5, 9 et saep. —With in and abl. (rare and in purely local relations; v. Kritz ad Sall. J. 5, 4):(ε).aliquem in loco,
Plaut. Stich. 5, 4, 3:loricati in equis recipiuntur, Auct. B. Hisp. 4, 2: sidera in caelo recepta,
Ov. M. 2, 529 (but in Liv. 24, 32, 6, the correct read. is tuto Hexapylo, without in; v. Weissenb. ad h. l.). —With simple abl. (mostly in purely local relations):(ζ).ut tuo recipias tecto servesque nos,
Plaut. Rud. 1, 5, 18; so,aliquem tecto,
Caes. B. G. 7, 66 fin.:exercitum tectis ac sedibus suis,
Cic. Agr. 2, 33, 90:aliquem suis urbibus,
id. Fl. 25, 61:aliquem civitate,
id. Balb. 14, 32:aliquem finibus suis,
Caes. B. G. 6, 6; 7, 20 fin.:aliquem oppido ac portu,
id. B. C. 3, 12; 3, 102 fin.:aliquem moenibus,
Sall. J. 28, 2:Romulus caelo receptus,
Quint. 3, 7, 5:receptus Terra Neptunus,
Hor. A. P. 63 et saep. —With local acc.:(η).me Acheruntem recipere Orcus noluit,
Plaut. Most. 2, 2, 68:aliquem domum suam,
Cic. Arch. 3, 5; cf.:aliquem domum ad se hospitio,
Caes. B. C. 2, 20.—Absol.:2.plerosque hi, qui receperant, celant,
Caes. B. C. 1, 76.—Transf.a.In business lang., to take in, receive as the proceeds of any thing:b.dena milia sestertia ex melle,
Varr. R. R. 3, 16, 11:pecuniam ex novis vectigalibus,
Cic. Agr. 2, 23, 62:pecunia, quae recipi potest,
id. ib. 2, 18, 47. —In gladiator's lang.: recipe ferrum, receive your death-blow, the cry of the people to a vanquished gladiator whom they were not inclined to spare, Cic. Sest. 37, 80; id. Tusc. 2, 17, 41 Kühn.; Sen. Tranq. 11, 1;c.for which: totum telum corpore,
Cic. Rosc. Am. 12, 33; and:ense recepto,
Luc. 2, 194 Corte.—Milit. t. t., to seize, capture, take possession of, occupy: mittit in Siciliam Curionem pro praetore cum legionibus duo;d.eundem, cum Siciliam recepisset, etc.,
Caes. B. C. 1, 30:Praeneste non vi, sed per deditionem receptum est,
Liv. 6, 29:Aegyptum sine certamine,
Just. 11, 11, 1:eo oppido recepto,
Caes. B. G. 7, 13 fin.:civitatem,
id. ib. 6, 8; 7, 90; id. B. C. 1, 12; 1, 16; 1, 30;3, 16: Aetoliam,
id. ib. 3, 55:rempublicam armis,
Sall. C. 11, 4:Alciden terra recepta vocat,
the subjugated earth, Prop. 5, 9, 38. —In the later medical lang., of medicines, to receive, i. e. be compounded of various ingredients:B.antidotos recipit haec: stoechados, marrubii, etc.,
Scrib. Comp. 106; so id. ib. 27; 28; 37; 52 al. (hence the mod. Lat. receptum, receipt, and recipe).—Trop.1.To take to or upon one ' s self, to assume; to receive, accept, admit, allow, endechomai:(β).non edepol istaec tua dicta nunc in aures recipio,
Plaut. Cist. 2, 1, 34; cf. Quint. 11, 1, 91:jusjurandum,
id. 5, 6, 1; 3; cf. id. 7, 1, 24: in semet ipsum religionem recipere, to draw upon one ' s self, Liv. 10, 40:quae legibus cauta sunt, quae persuasione in mores recepta sunt,
admitted, Quint. 5, 10, 13; cf. id. 10, 7, 15:antiquitas recepit fabulas... haec aetas autem respuit,
Cic. Rep. 2, 10; cf. Quint. 6, 4, 19:nec inconstantiam virtus recipit nec varietatem natura patitur,
Cic. Rep. 3, 11, 18; cf. Vell. 2, 130, 3: non recipit istam Conjunctionem honestas, Cic. Off. 3, 33, 119:assentatio nocere nemini potest, nisi ei, qui eam recipit atque eă delectatur,
id. Lael. 26, 97:timor misericordiam non recipit,
Caes. B. G. 7, 26:casus recipere (res),
to admit, be liable to, id. B. C. 1, 78; so,aliquem casum (res),
id. ib. 3, 51:re jam non ultra recipiente cunctationem,
Liv. 29, 24; Vell. 2, 52, 3:sed hoc distinctionem recipit,
Just. Inst. 1, 12 pr.:si recipiatur poëtica fabulositas,
Plin. 7, 28, 29, § 101:in hoc genere prorsus recipio hanc brevem annotationem,
Quint. 10, 7, 31; cf. id. 8, 3, 31:nos necessarios maxime atque in usum receptos (tropos) exequemur,
id. 8, 6, 2; cf. id. 8, 6, 32; 5, 11, 20; 11, 3, 104; so with a subj.-clause, id. 1, 3, 14; 6, 3, 103; Plin. 28, 2, 5, § 24 al.—Of opinions, etc., to adopt, embrace (late Lat.):2.alicujus sententiam,
Sulp. Sev. Chron. 2, 39, 1:opinionem,
id. Dial. 1, 17, 5.—In partic.a.To take upon one ' s self, undertake, accept the performance of a task consigned or intrusted to one (whereas suscipio denotes, in gen., the voluntary undertaking of any action; cf.:b.spondeo, stipulor, polliceor): recepi causam Siciliae... ego tamen hoc onere suscepto et receptā causā Siciliensi amplexus animo sum aliquanto amplius. Suscepi enim causam totius ordinis, etc.,
Cic. Verr. 2, 2, 1, § 1:in hoc judicio mihi Siculorum causam receptam, populi Romani susceptam esse videor,
id. Div. in Caecil. 8, 26; and:in quo est illa magna offensio vel neglegentiae susceptis rebus vel perfidiae receptis,
id. de Or. 2, 24, 101; cf. also Quint. 12, 1, 39:verebamini, ne non id facerem, quod recepissem semel?
Ter. Phorm. 5, 7, 9:causam Sex. Roscii,
Cic. Rosc. Am. 1, 2:mandatum,
id. ib. 38, 112:officium,
id. Verr. 2, 5, 71, § 183:curam ad se,
Suet. Tit. 6.—To take an obligation upon one ' s self, to pledge one ' s self, pass one ' s word, be surety for a thing, to warrant, promise, engage a thing to any one, = anadechomai (a favorite word of Cic., esp. in his Epistles): Pe. Tute unus si recipere hoc ad te dicis... Pa. Dico et recipio Ad me, Plaut. Mil. 2, 2, 74; cf.:c.ad me recipio: Faciet,
Ter. Heaut. 5, 5, 12:promitto in meque recipio, fore eum, etc.,
Cic. Fam. 13, 10, 3; cf.:spondeo in meque recipio eos esse, etc.,
id. ib. 13, 17, 3.—With obj.-clause:promitto, recipio, spondeo, C. Caesarem talem semper fore civem, qualis hodie sit,
Cic. Phil. 5, 18, 51; so with hoc, id. Fam. 13, 50, 2 (with spondeo); 6, 12, 3; 13, 41, 2 (with confirmo); id. Att. 5, 13, 2; Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 4; Liv. 7, 14 Drak.; 33, 13 fin.:pro Cassio et te, si quid me velitis recipere, recipiam,
Cic. Fam. 11, 1, 4. — With de:de aestate polliceris vel potius recipis,
Cic. Att. 13, 1, 2; Liv. 40, 35; cf.also: sed fidem recepisse sibi et ipsum et Appium de me,
had given him a solemn assurance, Cic. Att. 2, 22, 2.— With dat. (after the analogy of promitto, polliceor, spondeo):ea, quae tibi promitto ac recipio,
Cic. Fam. 5, 8, 5; cf.: omnia ei et petenti recepi et ultro pollicitus sum, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 1; 7, 1:mihi,
id. ib. 10, 13, 3; Caes. B. C. 3, 82 fin.:quid sibi is de me recepisset, in memoriam redegit,
Cic. Fam. 1, 9, 9.—With dat. and obj.-clause:mihi in Cumano diligentissime se, ut annui essemus, defensurum receperat,
Cic. Att. 5, 17, 5;so,
id. Fam. 6, 12, 3 Manut. (with confirmare); 13, 72, 1; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 17, 1; Caes. B. C. 3, 17; Suet. Caes. 23 fin. —In jurid. lang.: recipere nomen, of the prætor, to receive or entertain a charge against one, Cic. Verr. 2, 2, 38, § 94; 2, 2, 42, § 102; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 2; Val. Max. 3, 7, 9;A.for which: recipere reum,
Tac. A. 2, 74 fin.; 4, 21:aliquem inter reos,
id. ib. 3, 70; 13, 10. —Hence,rĕceptus, a, um, P. a. (acc. to II. B. 1.), received, usual, current, customary (post-class. and very rare):B.auctoritas receptior,
Tert. adv. Marc. 4, 5: scriptores receptissimi, Sol. praef.—rĕceptum, i, n. subst. (acc. to II. B. 2. b.), an engagement, obligation, guaranty:satis est factum Siculis, satis promisso nostro ac recepto,
Cic. Verr. 2, 5, 53, § 139; cf.:promissum et receptum intervertit,
id. Phil. 2, 32, 79. -
5 propino
prŏpīno (the first o scanned long, Mart. 1, 69, 3; 3, 82; 8, 6; Ter. Eun. 5, 9, 57; Plaut. Ps. 5, 1, 19; id. Stich. 3, 2, 15), āvi, ātum, 1, v. a., = propinô.I.To drink to one's health, to pledge one in something (class.):II.propino poculum magnum: ille ebibit,
Plaut. Curc. 2, 3, 8:salutem,
to drink a health, id. Stich. 3, 2, 15:propino hoc pulchro Critiae,
Cic. Tusc. 1, 40, 96:suum calicem alicui,
Mart. 2, 15, 1.—Transf.A.To give one to drink (post-class.):B.propinas modo conditum Sabinum,
Mart. 10, 49, 3; 3, 82, 25; Vulg. Jer. 25, 15.—Of medicines, to give to drink, to give, administer:aquam comitialibus morbis,
Plin. 28, 1, 2, § 7.—To give to eat, to set before one (post - class.):C.venenatam partem fratri edendam propinans,
Capitol. M. Aurel. 15. —In gen., to give, deliver, furnish to one (ante- and post-class.): mortalibus Versus flammeos, Enn. ap. Non. 33, 8 (Sat. v. 7 Vahl.); Veg. 5, 54, 3: hunc comedendum et deridendum vobis propino, pass him on to you (as a cup was passed), Ter. Eun. 5, 8, 57:III.puellas alicui,
to furnish, procure, App. M. 5, p. 172, 16.—Trop., to water plants, supply with water; with dat. vineae, Vulg. Isa. 27, 3. -
6 interpono
inter-pōno, pŏsŭi, pŏsĭtum, 3, v. a., to put, place, lay, or set between or among, to interpose, insert between.I.Lit.A.Of place, constr. with acc. and dat., or inter with acc.:B.equitatus praesidia levis armaturae,
Hirt. B. G. 8, 17; 13; 19:vestibus interponi eam (herbam) gratissimum,
Plin. 21, 6, 20, § 43:ubi spatium inter muros... pilae interponuntur,
Caes. B. C. 2, 15:inter eos levis armaturae Numidas,
Hirt. B. Afr. 13:uti levis armatura interjecta inter equites suos interponeretur,
id. ib. 20:sulcos,
Cato, R. R. 33, 3:ne interpositi quidem elephanti militem deterrebant,
Liv. 37, 42:lateri vinculum lapides sunt, quos interposuere, ut, etc.,
Curt. 8, 10, 25.—Esp.1.To insert, interpose, introduce. —Of time:2.intercalariis mensibus interpositis,
Liv. 1, 19, 6; cf.:inediam unius diei per singulos menses,
Suet. Vesp. 20.—Of musical notes:iis sonis quos interposuerant, inserunt alios,
Quint. 12, 10, 68.—Of words or language:ne inquam et inquit saepius interponeretur,
Cic. Lael. 1:hoc loco libet interponere... quantae, etc.,
Nep. Pelop. 3, 1: subinde interponenti precibus, quid respondebo, [p. 984] etc., Quint. 6, 3, 64:paucis interpositis versibus,
Cic. Div. 1, 57, 131:aliquid,
Quint. 2, 4, 12:verbum ullum,
Cic. Quint. 4, 15; so,querelas,
id. Q. Fr. 2, 3, 1:meam sententiam,
Quint. 5 prooem. 3. —Of a letter in a word: quibusdam (verbis litteram),
Quint. 1, 5, 17.—Of a foot in verse:quibusdam (iambus) interpositus,
id. 10, 1, 96.—Of time, to let pass, permit to elapse, leave an interval:3.spatium ad recreandos animos,
Caes. B. C. 3, 74:ejus rei causa moram interponi arbitrabatur,
id. B. G. 4, 9, fin.:tridui mora interposita,
after a delay of, id. ib. 4, 11; id. B. C. 1, 64; 3, 12; 75:nullam moram,
Cic. Phil. 6, 1, 2:nullam moram, quin, etc.,
id. Ac. 1, 1:spatio interposito,
some time after, id. Clu. 2, 5; Liv. 5, 5, 10:diebus aliquot interpositis,
Varr. R. R. 3, 9:tempore interposito,
Suet. Tib. 9; cf. id. Claud. 26; Plin. 25, 8, 49, § 88:hac interposita nocte,
Liv. 44, 39.—To mingle:C.frigidam (cibis),
to drink cold water while eating, Plin. 28, 4, 14, § 55; cf.:condimentis cuminum,
to mix with, id. 20, 15, 58, § 153.—With personal objects, to introduce among, admit among, bring into, to bring into a feast, a society, among associates, etc.:II. A.quam sancta sit societas civium, dis immortalibus interpositis, etc.,
Cic. Leg. 2, 7, 16:aliquem convivio,
Suet. Claud. 39:legatos familiaribus,
id. Ner. 22. —In gen., as a hinderance, interference, reason, or pretext:B.Lentulus provinciam, quam sorte habebat, interposita religione, deposuit,
Cic. Pis. 21, 50:neque ulla belli suspicione interposita,
Caes. B. G. 4, 32:nulla interposita dubitatione,
id. ib. 7, 40; Hirt. B. G. 8, 48; 52:interposita pactione,
Just. 7, 6, 5:offensione aliqua interposita,
Cic. Phil. 2, 4:nec colloquium interposita causa tolli volebat,
Caes. B. G. 1, 42; Hirt. B. Alex. 70:causam interponens collegas exspectare,
Nep. Them. 7, 2:postulata haec ab eo interposita esse, quominus, etc.,
Cic. Att. 7, 15, 3:operam, studium, laborem pro sociis,
id. Div. in Caecin. 19.—Esp.1.Of a judgment, decree, edict, oath, etc.:2.jurejurando interposito,
Liv. 34, 25, 7; Suet. Caes. 85:jus eo die se non dicturum, neque decretum interpositurum,
Liv. 3, 46, 3:ad decreta interponenda pecuniam occipere,
Cic. Verr. 2, 2, 48, § 119; Suet. Tib. 33:judicium suum,
Cic. Div. 2, 72, 150:poenas compromissaque,
id. Verr. 2, 2, 27, § 66:exceptionem actioni,
Dig. 44, 1, 2:intercessionem suam (of a tribune of the people),
Val. Max. 6, 1, 10:tutor interponit auctoritatem suam,
gives his authorization, Gai. Inst. 1, 190. —Fidem interponere, to pledge one's word or credit:3.fidem suam in eam rem,
Caes. B. G. 5, 36, 2:fidem reliquis interponere, jusjurandum poscere, ut, etc.,
id. ib. 5, 6, 6:fidem suam in re omni,
Hirt. B. Alex. 63:omni interposita fide,
Caes. B. C. 3, 86:ut in eam rem fidem suam, si quid opus esse putaret, interponeret,
Cic. Rosc. Am. 39, 114; cf.:sponsio interponeretur,
Liv. 9, 9.—Se interponere (in aliquid, or alicui rei; also with quominus or absol.), to interfere, intermeddle, engage in, set one ' s self in the way:si te in istam pacificationem non interponis,
Cic. Fam. 10, 27, 2:bello se,
Liv. 35, 48:num ego me non interpono Romanis,
Just. 3, 10, 11:num quem putas posse reperiri, qui se interponat, quominus, etc.?
Cic. Vatin. 15:quid enim me interponerem audaciae tuae?
expose myself, id. Phil. 2, 4, 19:ni tribuni plebis interposuissent se,
Liv. 27, 6: tu vero, quod voles, facies;me nihil interpono,
Cic. Q. Fr. 3, 4, 5.— Rarely, to interfere, interpose in behalf of any one:semper se interposuit,
Nep. Att. 2, 4; 9, 5:Qui me mediis interposuerim Caesaris scriptis, i.e. by writing a continuation,
Hirt. B. G. 8 praef. -
7 defigo
dē-fīgo, xi, xum, 3, v. a., to fasten down or in; and with especial reference to the terminus, to drive, fix, or fasten into (class.). —I.Lit.: in campo Martio crucem ad civium supplicium defigi et constitui jubes, Cic. Rab. perd. 4; so,B.tigna machinationibus immissa in flumen,
Caes. B. G. 4, 17, 4:sudes sub aqua,
id. ib. 5, 18, 3:asseres in terra defigebantur,
id. B. C. 2, 2; Liv. 44, 5:verutum in balteo,
Caes. B. G. 5, 44, 7:sicam in consulis corpore,
to thrust, Cic. Cat. 1, 6; cf.:cultrum in corde,
Liv. 1, 58 fin.:tellure hastas,
Verg. A. 12, 130; cf. id. ib. 6, 652:gladium superne jugulo,
Liv. 1, 25; cf. Ov. M. 13, 436 al.: cruci defiguntur, Varr. ap. Non. 221, 13:arborem penitus terrae,
Verg. G. 2, 290:te hodie, si prehendero, defigam in terram colaphis,
Plaut. Pers. 2, 4, 22 (for which, shortly after, cruci affigere):morsus in aurem,
Plin. 8, 12, 12, § 34:clavum percussum malleo in cerebrum,
Vulg. Judic. 4, 21; Eccles. 12, 11. —Meton. (Causa pro effectu.) To fix, fasten, render immovable (rare):C.defixa caelo sidera,
Hor. Epod. 17, 5; cf. Ov. M. 11, 76:defixere aciem in his vestigiis,
have fixed them motionless, Tac. Agr. 34; cf.:defixi et Neronem intuentes,
id. A. 13, 16:sedeo defixus,
Plin. Ep. 9, 34, 1:me defixum in ora, etc.,
Prop. 1, 8, 15.—Esp. in phrase, manus defigere, to strike hands, i. e., to close a contract as surety, to pledge one's person, Vulg. Prov. 6, 1; 22, 26.—II.Trop.A.In gen., to fix, fasten; to turn intently in any direction:B.virtus est una altissimis defixa radicibus,
Cic. Phil. 4, 5:oculos in vultu regis,
Curt. 7, 8:iratos oculos in te,
Ov. Am. 2, 18, 15:in alicujus possessiones oculos defigere,
Cic. Phil. 11, 5, 10:oculos defigere in terram,
Quint. 11, 3, 158; Curt. 9, 3.— Absol.:oculos,
to let fall, cast down, Tac. A. 3, 1:Aeneas defixus lumina,
Verg. A. 6, 156:animos in ea, quae perspicua sunt,
Cic. Ac. 2, 15:disputare non vaganti oratione, sed defixa in una republica,
id. Rep. 1, 11; cf.:in eo mentem orationemque defigit,
id. de Or. 3, 8, 31:omnes suas curas in reip. salute,
id. Phil. 14, 5, 13; id. Verr. 1, 3; cf. id. Prov. Cons. 4, 8.—In partic.1.To strike motionless, sc. with astonishment, etc.; to stupefy, astound, astonish (not freq. till after the Aug. per.):2.utraque simul objecta res oculis animisque immobiles parumper eos defixit,
Liv. 21, 33; so,aliquem,
id. 3, 47; 6, 40 al.: silentium triste ita defixit omnium animos, ut, etc., Liv. 1, 29.—In the part. perf.:dum stupet obtutuque haeret defixus in uno,
Verg. A. 1, 495; 6, 156; 7, 249; Hor. Ep. 1, 6, 14; Liv. 8, 7; Tac. A. 1, 68; 13, 5 et saep.—Religious t. t.* a.To declare fixedly, firmly, unalterably:b.QVAE AVGVR VITIOSA, DIRA DEFIXERIT, IRRITA SVNTO,
Cic. Leg. 2, 8 fin. —(Because, in making imprecations, the waxen image of him for whom destruction was to be prepared, or his name written in wax, was stuck through with a needle; cf. Ov. H. 6, 91 sq., and Voss upon Verg. E. 8, 80.) To bewitch, enchant; to curse any thing:3.caput alicujus dira imprecatione,
Sen. Ben. 6, 35:defigi imprecationibus,
Plin. 28, 2, 4, § 19:nomina cerā,
Ov. Am. 3, 7, 29; cf.:DEFIXA NOMINA,
Inscr. Orell. 3726:regis animum Iolchiacis votis,
Verg. Cir. 376.—To censure, reprove a thing:culpam,
Pers. 5, 16. -
8 obstricte
ob-stringo, strinxi, strictum, 3, v. a.I.To bind to or about; to bind, tie, or fasten up (rare):II.follem obstringit ob gulam,
Plaut. Aul. 2, 4, 23:quom ego Amphitruonem collo hinc obstricto traham,
id. Am. 3, 2, 72:cervice obstrictā,
Juv. 10, 88:tauros aratro,
to yoke, Val. Fl. 7, 602.—To bind, bind up, close up by binding.1.Lit. (rare):2.laqueo collum,
Plaut. Aul. 1, 2, 12. —Transf.(α).To shut in, confine:(β).ventos,
Hor. C. 1, 3, 4:viminibus,
Col. 4, 29.—To hold together by:III.purpurea vestis ingentibus obstricta gemmis,
in which precious stones were the fastenings, Flor. 4, 11, 3.—Trop., to bind, tie, fetter, hamper; to oblige, lay under obligation (the class. signif. of the word;syn.: obligo, devincio): donis aliquem obstringere,
Cic. Clu. 66, 190:civitatem jurejurando,
Caes. B. G. 1, 31:legibus,
Cic. Inv. 2, 45, 132:foedere,
id. Pis. 13, 29:aliquem aere alieno,
to bring into debt, id. Fam. 11, 10, 5:jurejurando,
to bind by an oath, Tac. A. 1, 14:animam suam,
Vulg. Num. 30, 9:quam plurimas civitates suo sibi beneficio habere obstrictas volebat,
bound, under obligation, Caes. B. G. 1, 9:Atticum officiis,
Cic. Fam. 3, 18, 2:qui se tot sceleribus obstrinxerit,
has been guilty of so many crimes, Cic. Verr. 2, 1, 3, § 8:se parricidio,
to commit, perpetrate, id. Phil. 11, 12, 29:se perjurio,
Liv. 26, 48:aliquem conscientiā,
to bind by privity, by participation, Tac. H. 4, 55: obstringi conscientiā tanti sceleris, ne, etc., to be hindered by the sense of so great a crime, from, etc., Liv. 4, 17, 5:aliquem societate scelerum,
Tac. A. 4, 57:fidem suam alicui,
to pledge one's word, to promise positively, Plin. 7, 1, 1, § 8; Plin. Ep. 4, 13, 11; cf. Just. 2, 15, 14.—Mid.: qui alienum... sustulit, furti obstringitur, makes himself guilty, becomes guilty, Sabin. ap. Gell. 11, 18, 21:eidem sceleri obstrictus est,
Lact. 3, 18, 6.—Hence, obstrictus, a, um, P. a.; according to III., bound, obliged.— Comp.:obstrictior Debitor,
Paul. Nol. Nat. Felic. 9, 145.—Hence, obstrictē, adv.; comp.: obstrictius, more stringently, Aug. Civ. Dei, 2, 24. -
9 obstringo
ob-stringo, strinxi, strictum, 3, v. a.I.To bind to or about; to bind, tie, or fasten up (rare):II.follem obstringit ob gulam,
Plaut. Aul. 2, 4, 23:quom ego Amphitruonem collo hinc obstricto traham,
id. Am. 3, 2, 72:cervice obstrictā,
Juv. 10, 88:tauros aratro,
to yoke, Val. Fl. 7, 602.—To bind, bind up, close up by binding.1.Lit. (rare):2.laqueo collum,
Plaut. Aul. 1, 2, 12. —Transf.(α).To shut in, confine:(β).ventos,
Hor. C. 1, 3, 4:viminibus,
Col. 4, 29.—To hold together by:III.purpurea vestis ingentibus obstricta gemmis,
in which precious stones were the fastenings, Flor. 4, 11, 3.—Trop., to bind, tie, fetter, hamper; to oblige, lay under obligation (the class. signif. of the word;syn.: obligo, devincio): donis aliquem obstringere,
Cic. Clu. 66, 190:civitatem jurejurando,
Caes. B. G. 1, 31:legibus,
Cic. Inv. 2, 45, 132:foedere,
id. Pis. 13, 29:aliquem aere alieno,
to bring into debt, id. Fam. 11, 10, 5:jurejurando,
to bind by an oath, Tac. A. 1, 14:animam suam,
Vulg. Num. 30, 9:quam plurimas civitates suo sibi beneficio habere obstrictas volebat,
bound, under obligation, Caes. B. G. 1, 9:Atticum officiis,
Cic. Fam. 3, 18, 2:qui se tot sceleribus obstrinxerit,
has been guilty of so many crimes, Cic. Verr. 2, 1, 3, § 8:se parricidio,
to commit, perpetrate, id. Phil. 11, 12, 29:se perjurio,
Liv. 26, 48:aliquem conscientiā,
to bind by privity, by participation, Tac. H. 4, 55: obstringi conscientiā tanti sceleris, ne, etc., to be hindered by the sense of so great a crime, from, etc., Liv. 4, 17, 5:aliquem societate scelerum,
Tac. A. 4, 57:fidem suam alicui,
to pledge one's word, to promise positively, Plin. 7, 1, 1, § 8; Plin. Ep. 4, 13, 11; cf. Just. 2, 15, 14.—Mid.: qui alienum... sustulit, furti obstringitur, makes himself guilty, becomes guilty, Sabin. ap. Gell. 11, 18, 21:eidem sceleri obstrictus est,
Lact. 3, 18, 6.—Hence, obstrictus, a, um, P. a.; according to III., bound, obliged.— Comp.:obstrictior Debitor,
Paul. Nol. Nat. Felic. 9, 145.—Hence, obstrictē, adv.; comp.: obstrictius, more stringently, Aug. Civ. Dei, 2, 24. -
10 stipulor
stĭpŭlor, ātus, 1 ( inf. paragog. stipularier, Plaut. Ps. 4, 6, 14), v. dep. [acc. to Varr. L. L. 5, § 182 Müll., kindr. with stips: qui pecuniam alligat, stipulari et restipulari; cf.I.also: cum spondetur pecunia, stipulari dicitur,
Fest. p. 297 Müll.—More prob. from unused adj. stipulus, firm, from root stip-; v. stipo], jurid. t. t., to demand a formal promise; to bargain, covenant, stipulate.Lit.:II.stipularier,
Plaut. Ps. 4, 6, 14 sq.; cf. id. ib. 1, 1, 115; Gai. Inst. 3, 92 sq.:itaque stipulantur sic, Illas capras hodie recte esse et bibere posse habereque recte licere, haec spondesne?
Varr. R. R. 2, 3, 5; cf. id. ib. 2, 5, 11:si is, cui legatum est, stipulatus est id ipsum, quod legatum est, ut ea pecunia ex stipulatione debeatur,
Cic. Leg. 2, 21, 53:reliquum est, ut stipulatum se esse dicat.... Stipulatus es? ubi? quo praesente? quis spopondisse me dicit?
id. Rosc. Com. 5, 13:quantumvis stipulare, et protinus accipe quod do,
i. e. ask, demand, Juv. 7, 165:quod stipulanti spoponderam,
Col. 10 praef.; Dig. 45, 1, 4; 46, 7, 3.—Sometimes transf., of him who gives the promise or pledges himself (for the usu. promittere), to promise, engage, pledge one's self:si quis usuras solverit, quas non erat stipulatus,
Dig. 46, 3, 5; so ib. 12, 6, 26 fin.; 13, 4, 7. -
11 cautiō
cautiō ōnis, f [1 CAV-], wariness, precaution, caution, heedfulness, circumspection: horum vitiorum una cautio est, ut ne, etc.: tua cautio nostra cautio est, i. e. your safety: ne resciscat cautiost, i. e. one must take care, T.: ei mihi ne corrumpantur cautiost, I must take care, T.: habet multas cautiones, i. e. (the subject) has many difficulties: quae cautionem non habebant, could not be guarded against.—In law, security, bond, warranty, bail: chirographi, in writing: hunc omni cautione devinxerat, pledge.* * *bail/pledge/security, undertaking, guarantee; caution/wariness; circumspection; taking of precautions/care; precaution; stipulation, proviso, exception -
12 pīgneror
pīgneror ātus, ārī, dep. [pignus], to take as a pledge, accept as earnest: omen, O.— To lay claim to, appropriate: ex acie fortissimum quemque.* * *pignerari, pigneratus sum V DEPappropriate; assert one's claim to; make certain, assure; guarantee, pledge -
13 propīnō
propīnō (prō-, T.), āvī, —, āre, to drink to one's health, pledge: propino hoc pulchro Critiae. —To hand over, yield up: Hunc comedendum et ebibendum vobis propino, pass on, T.* * *propinare, propinavi, propinatus Vdrink to anyone (his health), pledge; give to drink; hand over, yield up; make -
14 vōtum
vōtum ī, n [P. n. of voveo], a promise to a god, solemn pledge, religious engagement, vow: qui (deus) numquam nobis occurrit in votis: nefaria vota: religione voti obstrictum esse: de illo aegroto vota facere: ante conceptum votum... post votum, L.: debere diis: Exsequi, V.—In the phrase, voti damnari, to become bound by a vow, i. e. obtain one's prayer: quae (civitas) damnata voti curam habeat, etc., L.; cf. voti reus, V.: voti liberari, L.—That which is promised, a votive offering: votis incendimus aras, with burnt-offerings, V.: spolia hostium, Volcano votum, L.—A wish, desire, longing, prayer: ea esse vota, eam esse voluntatem omnium, ut, etc., L.: quoniam res Romana contra spem votaque eius velut resurgeret, L.: Audivere di mea vota, H.: Haec loca sunt voto fertiliora tuo, O.: voti potens, O.: votum meum implevit, Cu.: An venit in votum Attalicis ex urbibus una? H.* * *vow, pledge, religious undertaking/promise; prayer/wish; votive offering; vote -
15 obpignerator
oppignĕrātor ( obp-), ōris, m. [oppignero], one who takes a pledge, who lends on a pledge, (eccl. Lat.), Aug. Ep. 215. -
16 obpono
oppōno ( obp-), pŏsŭi (in Plaut pŏsīvi), sĭtum, 3 ( sync.:I.oppostus for oppositus,
Lucr. 4, 150), v. a. [ob-pono], to set or place against, to set or station before or opposite, to oppose (class., cf.: obicio, offero, adversor).Lit.A.In gen.:B.se venientibus in itinere,
Caes. B. C 3, 30:huic equites,
id. ib. 3, 75:turrim ad introitum portūs,
id. ib. 3, 39: armatos homines ad omnes introitus. Cic. Caecin. 8, 27:Eumenem adversariis,
Nep. Eum. 3, 2: (Hannibali) opposuit natura Alpemque nivemque, Juv 10, 152.— To place or put before, to hold before:ante oculos opposuit manum, Ov F. 4, 178: oculis manūs,
id. ib. 3, 46:manum fronti,
id. M. 2, 276:gallinae se opponant (pullis),
Cic. N. D. 2, 52, 130:foramini oculos,
to keep before the opening, Petr. 96:eos opponi omnibus contionibus auctores ad perniciem meam,
represented, held up as, Cic. Sest. 19, 42:licet antestari? ego vero Oppono auriculam,
offer, present, Hor. S. 1, 9, 76:oppositas habere fores,
i. e. closed, Ov. H. 17, 8. — To apply, as a remedy:brassicam,
Cato, R. R. 157.—In partic., to set against as a pledge, to pledge, wager, mortgage:C.pono pallium: ille suum anulum opposivit,
Plaut. Curc. 2, 3, 77: potes mutuam drachumam me dare? Ps. Vix hercle opino, etsi me opponam pignori, id. Ps. 1, 1, 84: ager oppositus est, pignori ob decem minas, Ter. Phorm. 4, 3, 56; Vulg. 2 Esdr. 5, 3.—So, with a play upon both meanings:villula nostra non ad Austri flatus opposita est, verum ad milia quindecim,
mortgaged, Cat. 26, 1 sq. —To expose, lay bare or open, abandon:II.opponere se periculis pro re publicā,
Cic. Balb. 10, 26:Saguntinis pro nudatā moenibus patriā corpora opponentibus,
Liv. 21, 8:nudatas radices hiberno frigori,
Plin. 17, 28, 47, § 262.—Trop.A.In gen., to set before, bring forward, set before the eyes or mind, to oppose, adduce, allege:B.pericula intendantur, formidines opponantur,
Cic. Quint. 14, 47:ut ante occupet (orator), quod videat opponi,
id. Or. 40, 138; id. Top. 24, 92; 25, 96:auctoritatem suam,
id. Ac. 2, 20, 64:his quattuor causis totidem medicinae opponuntur,
id. de Or. 2, 83, 339:opposuisti semel Ciceronis nostri valetudinem: conticui,
id. Q. Fr. 2, 8 (10), 1:muri causam,
id. Off. 3, 10, 41.—In partic.1.To speak against, oppose, object, reply, adduce in contradiction:2.quid opponas, si negem,
Cic. Phil. 2, 4, 8:non minorem auctoritatem,
id. Ac. 2, 20, 6:iis opposuit sese Socrates,
id. Brut. 8, 31:quid habes quod mihi opponas?
id. Phil. 2, 4, 8 sq.:ut opponeret Stoicis, summum bonum esse frui iis rebus,
id. Ac. 2, 42, 131.—To set against, oppose, by way of comparison:C.multis secundis proeliis unum adversum, et id mediocre, opponerent,
Caes. B. C. 3, 73; Phaedr. Epil. 2:rationibus labores,
Cic. Rep. 1, 3, 4:quotiens quis dixerit, occidit Alexander Persarum multa milia, opponetur et Callisthenem,
Sen. Q. N. 6, 23, 2; id. Ep. 117, 5; 118, 8 sq.; cf.:felicia tempora, quae te Moribus opponunt!
Juv. 2, 39.—Jusjurandum alicui, to impose an oath on one, Dig. 37, 14, 6.—Hence. oppŏsĭtus, a, um, P a., placed or standing against or opposite, lying over against, opposed to, opposite (class.):2.moles oppositae fluctibus,
Cic. Off. 2, 4, 14:luna opposita soli,
id. Div. 2, 6, 17:oppositam petens contra Zancleia saxa Rhegion,
Ov. M. 14, 47.— Trop.:Narbo propugnaculum istis ipsis nationibus oppositum,
Cic. Font. 1, 3.—Subst.: oppŏsĭta, ōrum, n. plur., opposite, i. e. contradictory propositions, opposites (postclass.): opposita (antikeimena Graeci dicunt), Geil. 16, 8, 13. -
17 oppignerator
oppignĕrātor ( obp-), ōris, m. [oppignero], one who takes a pledge, who lends on a pledge, (eccl. Lat.), Aug. Ep. 215. -
18 oppono
oppōno ( obp-), pŏsŭi (in Plaut pŏsīvi), sĭtum, 3 ( sync.:I.oppostus for oppositus,
Lucr. 4, 150), v. a. [ob-pono], to set or place against, to set or station before or opposite, to oppose (class., cf.: obicio, offero, adversor).Lit.A.In gen.:B.se venientibus in itinere,
Caes. B. C 3, 30:huic equites,
id. ib. 3, 75:turrim ad introitum portūs,
id. ib. 3, 39: armatos homines ad omnes introitus. Cic. Caecin. 8, 27:Eumenem adversariis,
Nep. Eum. 3, 2: (Hannibali) opposuit natura Alpemque nivemque, Juv 10, 152.— To place or put before, to hold before:ante oculos opposuit manum, Ov F. 4, 178: oculis manūs,
id. ib. 3, 46:manum fronti,
id. M. 2, 276:gallinae se opponant (pullis),
Cic. N. D. 2, 52, 130:foramini oculos,
to keep before the opening, Petr. 96:eos opponi omnibus contionibus auctores ad perniciem meam,
represented, held up as, Cic. Sest. 19, 42:licet antestari? ego vero Oppono auriculam,
offer, present, Hor. S. 1, 9, 76:oppositas habere fores,
i. e. closed, Ov. H. 17, 8. — To apply, as a remedy:brassicam,
Cato, R. R. 157.—In partic., to set against as a pledge, to pledge, wager, mortgage:C.pono pallium: ille suum anulum opposivit,
Plaut. Curc. 2, 3, 77: potes mutuam drachumam me dare? Ps. Vix hercle opino, etsi me opponam pignori, id. Ps. 1, 1, 84: ager oppositus est, pignori ob decem minas, Ter. Phorm. 4, 3, 56; Vulg. 2 Esdr. 5, 3.—So, with a play upon both meanings:villula nostra non ad Austri flatus opposita est, verum ad milia quindecim,
mortgaged, Cat. 26, 1 sq. —To expose, lay bare or open, abandon:II.opponere se periculis pro re publicā,
Cic. Balb. 10, 26:Saguntinis pro nudatā moenibus patriā corpora opponentibus,
Liv. 21, 8:nudatas radices hiberno frigori,
Plin. 17, 28, 47, § 262.—Trop.A.In gen., to set before, bring forward, set before the eyes or mind, to oppose, adduce, allege:B.pericula intendantur, formidines opponantur,
Cic. Quint. 14, 47:ut ante occupet (orator), quod videat opponi,
id. Or. 40, 138; id. Top. 24, 92; 25, 96:auctoritatem suam,
id. Ac. 2, 20, 64:his quattuor causis totidem medicinae opponuntur,
id. de Or. 2, 83, 339:opposuisti semel Ciceronis nostri valetudinem: conticui,
id. Q. Fr. 2, 8 (10), 1:muri causam,
id. Off. 3, 10, 41.—In partic.1.To speak against, oppose, object, reply, adduce in contradiction:2.quid opponas, si negem,
Cic. Phil. 2, 4, 8:non minorem auctoritatem,
id. Ac. 2, 20, 6:iis opposuit sese Socrates,
id. Brut. 8, 31:quid habes quod mihi opponas?
id. Phil. 2, 4, 8 sq.:ut opponeret Stoicis, summum bonum esse frui iis rebus,
id. Ac. 2, 42, 131.—To set against, oppose, by way of comparison:C.multis secundis proeliis unum adversum, et id mediocre, opponerent,
Caes. B. C. 3, 73; Phaedr. Epil. 2:rationibus labores,
Cic. Rep. 1, 3, 4:quotiens quis dixerit, occidit Alexander Persarum multa milia, opponetur et Callisthenem,
Sen. Q. N. 6, 23, 2; id. Ep. 117, 5; 118, 8 sq.; cf.:felicia tempora, quae te Moribus opponunt!
Juv. 2, 39.—Jusjurandum alicui, to impose an oath on one, Dig. 37, 14, 6.—Hence. oppŏsĭtus, a, um, P a., placed or standing against or opposite, lying over against, opposed to, opposite (class.):2.moles oppositae fluctibus,
Cic. Off. 2, 4, 14:luna opposita soli,
id. Div. 2, 6, 17:oppositam petens contra Zancleia saxa Rhegion,
Ov. M. 14, 47.— Trop.:Narbo propugnaculum istis ipsis nationibus oppositum,
Cic. Font. 1, 3.—Subst.: oppŏsĭta, ōrum, n. plur., opposite, i. e. contradictory propositions, opposites (postclass.): opposita (antikeimena Graeci dicunt), Geil. 16, 8, 13. -
19 opposita
oppōno ( obp-), pŏsŭi (in Plaut pŏsīvi), sĭtum, 3 ( sync.:I.oppostus for oppositus,
Lucr. 4, 150), v. a. [ob-pono], to set or place against, to set or station before or opposite, to oppose (class., cf.: obicio, offero, adversor).Lit.A.In gen.:B.se venientibus in itinere,
Caes. B. C 3, 30:huic equites,
id. ib. 3, 75:turrim ad introitum portūs,
id. ib. 3, 39: armatos homines ad omnes introitus. Cic. Caecin. 8, 27:Eumenem adversariis,
Nep. Eum. 3, 2: (Hannibali) opposuit natura Alpemque nivemque, Juv 10, 152.— To place or put before, to hold before:ante oculos opposuit manum, Ov F. 4, 178: oculis manūs,
id. ib. 3, 46:manum fronti,
id. M. 2, 276:gallinae se opponant (pullis),
Cic. N. D. 2, 52, 130:foramini oculos,
to keep before the opening, Petr. 96:eos opponi omnibus contionibus auctores ad perniciem meam,
represented, held up as, Cic. Sest. 19, 42:licet antestari? ego vero Oppono auriculam,
offer, present, Hor. S. 1, 9, 76:oppositas habere fores,
i. e. closed, Ov. H. 17, 8. — To apply, as a remedy:brassicam,
Cato, R. R. 157.—In partic., to set against as a pledge, to pledge, wager, mortgage:C.pono pallium: ille suum anulum opposivit,
Plaut. Curc. 2, 3, 77: potes mutuam drachumam me dare? Ps. Vix hercle opino, etsi me opponam pignori, id. Ps. 1, 1, 84: ager oppositus est, pignori ob decem minas, Ter. Phorm. 4, 3, 56; Vulg. 2 Esdr. 5, 3.—So, with a play upon both meanings:villula nostra non ad Austri flatus opposita est, verum ad milia quindecim,
mortgaged, Cat. 26, 1 sq. —To expose, lay bare or open, abandon:II.opponere se periculis pro re publicā,
Cic. Balb. 10, 26:Saguntinis pro nudatā moenibus patriā corpora opponentibus,
Liv. 21, 8:nudatas radices hiberno frigori,
Plin. 17, 28, 47, § 262.—Trop.A.In gen., to set before, bring forward, set before the eyes or mind, to oppose, adduce, allege:B.pericula intendantur, formidines opponantur,
Cic. Quint. 14, 47:ut ante occupet (orator), quod videat opponi,
id. Or. 40, 138; id. Top. 24, 92; 25, 96:auctoritatem suam,
id. Ac. 2, 20, 64:his quattuor causis totidem medicinae opponuntur,
id. de Or. 2, 83, 339:opposuisti semel Ciceronis nostri valetudinem: conticui,
id. Q. Fr. 2, 8 (10), 1:muri causam,
id. Off. 3, 10, 41.—In partic.1.To speak against, oppose, object, reply, adduce in contradiction:2.quid opponas, si negem,
Cic. Phil. 2, 4, 8:non minorem auctoritatem,
id. Ac. 2, 20, 6:iis opposuit sese Socrates,
id. Brut. 8, 31:quid habes quod mihi opponas?
id. Phil. 2, 4, 8 sq.:ut opponeret Stoicis, summum bonum esse frui iis rebus,
id. Ac. 2, 42, 131.—To set against, oppose, by way of comparison:C.multis secundis proeliis unum adversum, et id mediocre, opponerent,
Caes. B. C. 3, 73; Phaedr. Epil. 2:rationibus labores,
Cic. Rep. 1, 3, 4:quotiens quis dixerit, occidit Alexander Persarum multa milia, opponetur et Callisthenem,
Sen. Q. N. 6, 23, 2; id. Ep. 117, 5; 118, 8 sq.; cf.:felicia tempora, quae te Moribus opponunt!
Juv. 2, 39.—Jusjurandum alicui, to impose an oath on one, Dig. 37, 14, 6.—Hence. oppŏsĭtus, a, um, P a., placed or standing against or opposite, lying over against, opposed to, opposite (class.):2.moles oppositae fluctibus,
Cic. Off. 2, 4, 14:luna opposita soli,
id. Div. 2, 6, 17:oppositam petens contra Zancleia saxa Rhegion,
Ov. M. 14, 47.— Trop.:Narbo propugnaculum istis ipsis nationibus oppositum,
Cic. Font. 1, 3.—Subst.: oppŏsĭta, ōrum, n. plur., opposite, i. e. contradictory propositions, opposites (postclass.): opposita (antikeimena Graeci dicunt), Geil. 16, 8, 13. -
20 auctoro
auctōro, āvi, ātum, 1, v. a. (access. form auctōror, āri, Dig. 26, 8, 4; 27, 6, 9; App. M. 9, p. 225, 40; Tert. ad Scap. 1) [auctor].I.To become security for, to give a pledge as bondsman, Dig. 27, 6, 9; 26, 8, 4.— Trop., in the pass.:II.observatio satis auctorata consensūs patrocinio,
confirmed, supported, Tert. Cor. Mil. 2.—More freq. se auctorare, or pass. auctorari, to bind or oblige one ' s self to something, to hire one ' s self out for some service (mostly post-Aug.;B.never in Cic.): vindemitor auctoratus,
Plin. 14, 1, 3, § 10.—Esp. of gladiators: Quid refert, uri virgis ferroque necari Auctoratus eas, * Hor. S. 2, 7, 59 (qui se vendunt ludo (gladiatorio) auctorati vocantur;auctoratio enim dicitur venditio gladiatorum, Acro): proximo munere inter novos auctoratos ferulis vapulare placet,
Sen. Apocol.p.251 Bip.:auctoratus ob sepeliendum patrem,
Quint. Decl. 302; Inscr. Orell. 4404.—Hence, in the pun:ipsum magis auctoratum populum Romanum circumferens,
i. e. brought into greater danger than the gladiators, Plin. 36, 15, 24, § 117.—Hence,In gen., to bind:* C.eo pignore velut auctoratum sibi proditorem ratus est,
Liv. 36, 10; Manil. 5, 340.—Sibi mortem aliquā re, to bring death to one ' s self by some means, Vell. 2, 30.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
pledge one's credit — index promise (vow) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
pledge one's honor — index promise (vow) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
pledge one's word — index avouch (guarantee), promise (vow), undertake Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
pledge one's troth — ► pledge (or plight) one s troth make a solemn pledge of commitment or loyalty, especially in marriage. Main Entry: ↑troth … English terms dictionary
pledge one's troth — I see troth II pledge (or plight) one s troth make a solemn pledge of commitment or loyalty, esp. in marriage … Useful english dictionary
pledge one's honor — swear one s honor, take an oath of honor … English contemporary dictionary
Pledge — Pledge, v. t. [imp. & p. p. {Pledged}; p. pr. & vb. n. {Pledging}.] [Cf. OF. pleiger to give security. See {Pledge}, n.] 1. To deposit, as a chattel, in pledge or pawn; to leave in possession of another as security; as, to pledge one s watch.… … The Collaborative International Dictionary of English
pledge — pledgeable, adj. pledger, n. pledgeless, adj. /plej/, n., v., pledged, pledging. n. 1. a solemn promise or agreement to do or refrain from doing something: a pledge of aid; a pledge not to wage war. 2. something delivered as security for the… … Universalium
pledge — /plɛdʒ / (say plej) noun 1. a solemn promise of something, or to do or refrain from doing something: a pledge of aid. 2. a piece of personal property delivered as security for the payment of a debt or the discharge of some obligation, and liable… …
pledge — n. & v. n. 1 a solemn promise or undertaking. 2 a thing given as security for the fulfilment of a contract, the payment of a debt, etc., and liable to forfeiture in the event of failure. 3 a thing put in pawn. 4 a thing given as a token of love,… … Useful english dictionary
One If by Land — Infobox Jericho episode Title = One If By Land Caption = Johnston and Constantino faceoff Series = Jericho Season = 1 Episode = 20 Airdate = April 25, 2007 Writer = Joy Gregory Director = Seith Mann Guests = Prev = Casus Belli Next = Coalition of … Wikipedia